قضاوتهای جالب حضرت علی (ع)

حکایت 1:
مردی به نام حامد در عصر خلافت حضرت علی علی السلام در آستانهمرگ به حمید هزار دینار داد و به او وصیت کرد که پس از مرگ من ، آنچهرا دوست می داری ، صدقه بده و بقیه را برای خودت بردار.
حامد از دنیا رفت .حمید از آن هزار دینار ، صد دینار صدقه داد و بقیه(نهصد دینار) را برای خودش برداشت.
وارثان وصیت کننده ، به حامد گفتند: پانصد دینار را صدقه بده و پانصددینار را برای خود بردار؛ ولی او این پیشنهاد را نپذیرفت و همین ، باعثاختلاف و نزاع آنها شد . لذا برای داوری به محضر حضرت (ع) رسیدند و ماجرا را به عرض وی رساندند.
حضرت علی (ع) به حمید فرمودند: (( وارثان وصیت کننده ،پیشنهاد خوبی کرده اند . آن را بپذیر)).
او بر اثر طمع ، پیشنهاد آنها نپذیرفت. حضرت علی (ع) به اوفرمودند: ((وصیت کننده به تو وصیت کرده که آنچه را دوست داری ،صدقه بدهی . تو نهصد دینار را دوست داری . بنا بر این ، باید همان(نهصد دینار) را صدقه بدهی و بقیه را که صد دینار است ، برای خودتبرداری.))
همه از این قضاوت عاقلانه حضرت خوشحال شدند و مجلس را ترک کردند.

 

حکایت 2:
در زمان خلافت حضرت علي(ع) كودكي كه داراي دو سر و دو سينه بر يك كمر بود به دنيا آمد، ميراثش را از آن حضرت جويا شدند. حضرت علي(ع) فرمود: هنگامي كه خواب استبر او فرياد زنند اگر هر دو سر با هم بيدار شدند يك نفر است و يك ميراث مي برد و اگر يكی بيدار وديگري همچنان خواب ماند دو ميراث مي برد.

 

حکایت 3:
مردى داراى دو زن بود كه هر دو نفر آنها باردار بودند. هر يك از آنها آرزو مى كرد،فرزندى كه به دنيا مى آورد پسر باشد، تا بدين وسيله پيش ‍ شوهرش محبوبتر گردد. در آنزمان - به دليل پايين بودن سطح فرهنگ و نقش مهمى كه مردان در تقويت بنيه نظامى داشتند -داشتن فرزندان پسر، افتخار بوده و داشتن فرزندان دختر، موجب سرافكندگى محسوب مى شد.
از قضا هر دو زن در يك شب تاريك و در يك اتاق ، زايمان مى كنند. يكى از آنها دختر، وديگرى پسر به دنيا مى آورد. زنى كه دختر زاييده بود، در يك زمان مناسب ، فرزندش را بانوزاد پسر هوويش عوض مى كند و وانمود مى كند كه او پسر زاييده و هوويش دختر. اين كارباعث اختلاف و درگيرى بين دو هوو شده و كسى نمى تواند در اين مورد قضاوت كند. طبقمعمول ، براى قضاوت در اين مورد، به درياى علم و حكمت ، اميرمؤ منان ، حضرت على(ع) مراجعه مى شود. آن حضرت دستور مى دهد، هر دو مادر، مقدار معين و مساوى از شيرخود بدوشند. آنگاه آن دو شير را در ترازوى دقيق وزن مى كنند. با كمال تعجب متوجهمى شوند، وزن حجمى يكى از شيرها بيشتر از ديگرى است . آنگاه آن حضرت حكم مى كندكه فرزند پسر متعلق به همان زنى است كه شيرش سنگين تر است.
به دليل اختلاف ساختمان جسمانى زن و مرد، خداوند متعال حتى در تغذيه نوزادان نيزاختلاف قايل شده است . شيرى كه پسر از آن تغذيه مى كند، بايد از املاح و فلزات بيشترىبرخوردار باشد، تا استخوان بندى و اسكلت و همچنين عضلات محكم تر و نيرومندترى رابراى مردانى كه وظايف سنگين تر، خشن تر و خطرناكترى به عهده خواهند داشت ،فراهم سازد.

حکایت 4:

در زمان خلافت امیرالمؤمنین حضرت علی (ع)، مردی را نزد آن حضرت آوردند كه ادعا می كند كسی بر سرش ضربه ای زده و در اثر این ضریه چشمانش نمی بیند و زبانش از كار افتاده و حس بویائی خود را نیز از دست داده. حضرت فرمود:« اگر راست بگوید سه دیه ی كامل بر او واجب است.» عرض كردند كه از كجا صحت و سقم ادعاهای او را تشخیص دهیم.
امیرالمؤمنین فرمود: «برای اینكه درستی ادعای او مبنی بر اینكه چشمش نمی بیند ثابت شود او را در مقابل آفتاب قرار دهند بطوریكه آفتاب مستقیم به چشمانش بتابد. اگر راست نگفته باشد نمی تواند چشمانش را باز نگهدارد. و در مورد ادعایش مبنی بر اینكه دیگر حس بویائی ندارد، پنبه ای را بسوزانند و مقابل بینی اش بگیرند اگر از چشمانش آب سرازیر شد و سرش را از دود دور كرد صادق نیست و گرنه راست می گوید. ولی در اینكه ادعا می كند زباش آسیب دیده به طوریكه تكلمش را از دست داده، باید سوزنی در زباش بزنند، اگر خون سرخ بیرون آید زبانش سالم است ولی اگر خون سیاه بیرون آید در ادعایش صادق است.